ΤΟ ΣΠΑΓΚΑΚΙ

τη βλέπεις αυτή τη θάλασσα ?
μαύρη-κρύα-σιωπηλή.
τη βλέπεις,τη χαζεύεις.
στέκεσαι στο χείλος της
ίσα ίσα σε χαιδεύει κ σε γαργαλά.
μαύρος ο ουρανός-πιχτή η θάλασσα
θες να κολυμπήσεις.
Πρέπει μόνο να κουνηθείς
Δεν μπορείς-δεν μπορείς ?
έχεις δεμένο το πόδι σου
στη στεριά-μ'ένα σπαγκάκι.
δεν ξέρεις ότι μπορείς να το σπάσεις.
κι ο άνεμος,αναιδής,
σου χαστουκίζει το πρόσωπο που κ που
κ σε κάνει να θες
να βουτήξεις.
Δεν μπορείς-δεν μπορείς ?
και πίσω σου
κοντά-μακρυά
μια αφελής φωνούλα σου φωνάζει.
να παίξετε μήλα.
μια ευτυχισμένη φωνούλα,
ήσυχη στο ψεύτικο κάρμα της
μα εσένα σ'αρέσει το γοητευτικό σκοτάδι
της θάλασσας.
οι γλάροι σε περιγελούν.
κρυώνεις.
''έλα να παίξουμε μήλα !''