ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΒΟΥΝΑ

ΑΝΟΙΞΗ

οήλιοςμεχαϊδεύει
τοκορμίμουαναίσθητο
τοχορτάριαγριεύει
ένααεράκιανεπαίσθητο.
μιαπεταλούδα,πετά.
ταλεπτάτηςζωήςτηςγλεντά.
ηκουβέρτατουήλιουμεκουκουλώνει
τοπνεύμαμουαπλώνει
οιμυρωδιέςσαπλοκάμιαμεκυριεύουν
κάθεπάθος,τολαξεύουν
σιγάσιγάσχηματίζεται
σανάρωμαηευτυχία,
λάμπειστησκέψημου
μοιάζειμεγαζία
.........
οάυλόςμουεαυτόςψάχνειναανασηκωθεί
μεςτουμυαλούμουτοχάος
έναςάνεμοςπράος
τονβοηθάειναστηλωθεί.

Ο ΔΡΟΜΕΑΣ

έιεσύπουτρέχεις!
ποιόςενθουσιασμόςσεκυριεύει?
ποιόνστόχοπαςναπετύχεις?
ποιόρολόιακολουθείς?
έιεσυπουτρέχεις,
μηνανησυχείς.
αυτόπουκυνηγάς,
θασεφτάσειγρήγορα..

Ο ΣΚΥΛΟΣ

κουρνιάζειςειρηνικά.
σεχαζεύω.
κοιτάςταπεινά
τησκέψημουμαζεύω
εχθέςσεβάρεσα
μασυμουήρθεςπάλι
εχθέςσεμάλωσα
μαμουσκύβειςτοκεφάλι
ηπιόμεγάλητιμωρίαμου
πουείσαιταπεινό
ηπιόμεγάληανησυχίαμου
πουεγώδεντομπορώ
αλήθεια,πεςμου
πώςείναιστονπαράδεισο
αλήθειαπεςμου,
έχωχαθείστηνάβυσσο..

ΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ

αχτίωραίοκαβούκιπουέχω
καβούκισεαγαπώ,
στολέωκάθεμέρα,
θατοπιστέψωότισ'αγαπώ.
ούτεηζέστητουήλιου
ούτεηγλυκειάβροχή
μεπιάνουν,ούτεάλλαχέρια.
βολεύτηκαεδωκαβούκιμου,
κοίταπόσοωραίαμίκρυνανταχέριαμου
στένεψετομυαλόμου
ούτεκαιτοφρέσκοαεράκιτηςάνοιξης
δενμ'ακουμπά.
καβούκιμουόμως,είναιώρες
πουμεσφίγγεις
δενμπορών'αναπνεύσω
ταμάτιαμουθαπεταχτούν
λυπήσουμεκαβούκιμου
μημεσφίξειςάλλο
άσεμουλίγηαξιοπρέπεια
ολαιμόςμουμεπονά.
άσεκαιλίγοφωςναμεθωπεύσει..
σουυπόσχομαι,μέσασουθαπεθάνω.

ΑΓΑΠΗ

κόκκινηλίμνη,ήρεμη,
ηδονική,μυρωδάτη
πίνεινερόκαιτοθηρίο
βρέχειταμαλλιάτουκαιοάγγελος
μυρίζειβανίλιακαιγιασεμί
τοφωςτηνχαϊδεύεικαιαυτή
γαργαλιέται,αλλάζειχρώματα.
μαγρήγοραπέφτειτοσκοτάδι
τοσκάνεταχρώματα
μένειμαύρη
άχρωμηλίμνη.
γιαναβουτούνοιύαινες.

ΜΑΝΑ

σκυμμένοκεφάλικουρασμένο
ράβει
μιλάχωρίςναμιλά
μιλάημυστήριαμυρωδιάτης,
γλυκιά,ρόζ
έρχεταιαπόταμικράταμου,
έρχεταιαπότοπρώτοκάστροτηςψυχήςμου
γιρλάντεςρόζαναμνήσεων,
κόκκινων,ζεστώνστιγμών
αθώααπεριστεράκια.
οικλωστέςοιπρώτεςενώνονταιμετοκεφάλιμου
ηγωνιάμου,
μιαλέξη...

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

ήρθεπάλιχτες
αυτήηέξαψηηγλυκιά,
δούρειοςίππος,
ανάμεσαστιςαναθυμιάσειςτουαλκοόλ
μ'επισκέφτηκεοεπαναστάτης
φύτρωσανταφτεράσταπόδιαμου,γυαλιστερά
χυνόντανεοιουσίες...
μακράτησελίγο,
ένοιωσατηνσκοτεινιάπάλι
ναμουβαραίνειταβλέφαρα
νακουκουλώνειτηνκαρδιά.
είναιμακρυάταλιβάδιαμου..

ΚΑΡΔΙΑ ΛΑΓΟΥ

τοβλέπειτοφωςεκεί,δίπλατου

μαηαλυσίδατουπολύδυνατήκαιαγαπημένη

είναιοιδρώταςτουπουτουθυμίζειόμως,

τονδρόμοτου

μαέχεικαρδιάλαγού...

μεσ'τοσυρτάριτουέχειτοδρόμοαυτό

καικοιμάταιήσυχοςπως,

τουλάχιστο,στοέσχατο,

θαέχειμιαδιέξοδο...

τρίζουνοιαλυσίδεςτοβράδυ,

πουκοιμάταιχαυνωμένος.

ΤΡΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΣΠΙΤΙΑ ΣΕ ΚΡΥΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΒΕΝΕΤΙΑ