ΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ

αχτίωραίοκαβούκιπουέχω
καβούκισεαγαπώ,
στολέωκάθεμέρα,
θατοπιστέψωότισ'αγαπώ.
ούτεηζέστητουήλιου
ούτεηγλυκειάβροχή
μεπιάνουν,ούτεάλλαχέρια.
βολεύτηκαεδωκαβούκιμου,
κοίταπόσοωραίαμίκρυνανταχέριαμου
στένεψετομυαλόμου
ούτεκαιτοφρέσκοαεράκιτηςάνοιξης
δενμ'ακουμπά.
καβούκιμουόμως,είναιώρες
πουμεσφίγγεις
δενμπορών'αναπνεύσω
ταμάτιαμουθαπεταχτούν
λυπήσουμεκαβούκιμου
μημεσφίξειςάλλο
άσεμουλίγηαξιοπρέπεια
ολαιμόςμουμεπονά.
άσεκαιλίγοφωςναμεθωπεύσει..
σουυπόσχομαι,μέσασουθαπεθάνω.