ΤΟ ΣΠΑΓΚΑΚΙ

τη βλέπεις αυτή τη θάλασσα ?
μαύρη-κρύα-σιωπηλή.
τη βλέπεις,τη χαζεύεις.
στέκεσαι στο χείλος της
ίσα ίσα σε χαιδεύει κ σε γαργαλά.
μαύρος ο ουρανός-πιχτή η θάλασσα
θες να κολυμπήσεις.
Πρέπει μόνο να κουνηθείς
Δεν μπορείς-δεν μπορείς ?
έχεις δεμένο το πόδι σου
στη στεριά-μ'ένα σπαγκάκι.
δεν ξέρεις ότι μπορείς να το σπάσεις.
κι ο άνεμος,αναιδής,
σου χαστουκίζει το πρόσωπο που κ που
κ σε κάνει να θες
να βουτήξεις.
Δεν μπορείς-δεν μπορείς ?
και πίσω σου
κοντά-μακρυά
μια αφελής φωνούλα σου φωνάζει.
να παίξετε μήλα.
μια ευτυχισμένη φωνούλα,
ήσυχη στο ψεύτικο κάρμα της
μα εσένα σ'αρέσει το γοητευτικό σκοτάδι
της θάλασσας.
οι γλάροι σε περιγελούν.
κρυώνεις.
''έλα να παίξουμε μήλα !''

Η ΦΥΓΗ

''....μα δεν τα βλέπεις ? είναι θεόρατοι δαίμονες που με κατατρέχουν συνεχώς !
κοίτα πόσο ξεδιάντρωπα μου κουνάν τα χέρια τους !!
Είμαι υποχρεωμένος να τους συναντήσω,να τους νικήσω !!!..''
και τσιτώνοντας το άλογό του,κραδαίνοντας γερά το σκουπόξυλό του,
ξεκίνησε ο Δον Κιχώτης για το πεπρωμένο του.
Μάταια ο φτωχός Σάντσο ίδρωνε φωνάζοντάς του ότι
θα χαθεί,σκόνη κάλυψε την φιγούρα του..
..................................................................
..................................................................
...και πίσω στο χωριό,
δυο ευλογημένα,κόκκινα μάτια,
κλαμένα,
σφίγγονται προσπαθώντας να καταπιούν τον χαμό
να συνηθίσουν την απώλεια.

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ-ΤΟ ΦΙΛΙ