ΨΗΛΑ-ΜΑΚΡΥΑ

θέλωναζήσωμιαστιγμή
θέλωναγαληνέψω
μακρυάπ'τουκόσμουτηφωνή
τημοίραμουναπλέξω

να'χωγιαφίλουςταπουλιά
καιτ'όμορφολουλούδι
καιαςμηβγάζουνεμιλιά,
τοπιόόμορφοτραγούδι

να'χωγιασπίτιτοκλαρί
τηνπέτραπροσκεφάλι
ναβλέπωτ'άστρασανπαιδί
ναφανταστώκαιπάλι

να'χωγιαμόνηενόχληση
τοβράδυτηδροσούλα
να'χωμιαμόνοασχόληση
να πίνωτηβροχούλα

να'χατιςθύμισεςαυτές
πουμεβάψανεμαύρο
απ'τομυαλόμουαμολητές
ναμηφοβάμαιχάρο

καιναμιλώσταζωντανά
ναλέωτουςτονπόνο
ναλέωπωςκάποιαμιαφορά
πώςμ'αφησέτσιμόνο

καιναθυμούμαιτηζωή
πουέζησακικάτω
σανμιαανάμνησημικρή
πουέχειπιάσειπάτο

νασβήσωμόνοςμιαστιγμή
μαάνθρωποςναφύγω
ναμηναφήσωμιαπληγή
στουςφίλουςμου,στουςγύρω

θέλωναζήσωμιαστιγμή
θέλωναγαληνέψω..

ΔΑΙΜΟΝΑΣ

νίβομαιστηβρύση
μιαμέραέχειαρχίσει
τοπρόσωποχλωμό
μεβίατοχτυπώ

καθρέπτηςείναιομάρτυρας
τοπρόσωπομιαςσάτιρας
τοστήθοςμουαρχίζει
έναβάροςναγεμίζει

φοβάμαιαυτόντονδαίμονα
μεβασανίζειατέρμονα
καικατοικείεντόςμου
φρούτοαυτούτουκόσμου

κιέχεισιωπήσειοάγγελος
ήτανχαράςπροάγγελος
απότοδαίμοναέχειπατηθεί
δύσκολον'ανασηκωθεί

είναιβαριάηκακία
σταπρόσωπαταοικεία
σαλαίλαπαοδαίμοναςξεχύνεται
προσπαθώ,ματίποταδεγίνεται

κάθεμέραέχωμόνομιαπροσευχή
να΄ναιαυτήημέραμιααρχή
οδαίμοναςνανικηθεί
αχ!οάγγελοςαςσηκωθεί!

να΄ρθειμιαμέρα,μιαστιγμή
πουοδαίμοναςθαεκδικηθεί
αντίνατρώειαπότουκόσμου
μακάριναστραφείεντόςμου

ναπάψωτότεναφοβάμαι
τονκόσμοπουπονώλυπάμαι
ναφορτωθώτιςαμαρτίεςμου
ναφαγωθώαπ'τιςκακίεςμου


κοιτάωτονήλιοεκείψηλά
επιλογήμουείν'ηχαρά
τίνόμιζεςπωςείναιηζωή
παράμιαδύσκολη,συνεχήςεπιλογή..

ΛΙΓΟ.

Ανμαγαπούσεςλίγο
θατανχρυσάταδάση
καιηδροσιάτραγούδι
ταχείλησακεράσι
κιόμορφασαλουλούδι
καιτονερόθατανγλυκό
καιτοψωμίμελένιο
θαταντοσύμπανπιόμικρό
μπουμπούκι,βελουδένιο
Ανμαγαπούσεςλίγο
θατανοιάνθρωποιαπλοί
σταμάτιαμου,αγγέλοι
καιθατανόλαμιαγιορτή
τραγούδιαμεστ'αμπέλι
θαχαλευκάφτερά
χέριαμαλαματένια
θαβλεπαμόνοτηχαρά
μεμάτιαχρυσαφένια
Ανμαγαπούσεςλίγο
δεθαμουνμόνοςμουεδώ
τριγύρωμεσ'τονκόσμο
καιμοναχάνακαρτερώ
δυολέξειςαπόδυόσμο(...σε αγαπάω...)
δεθαμουνμάτιαμουπικρός,
δαίμοναςσεδαιμόνους
δεθαμουνμάτιαμουτυφλός
ψάχνονταςάλλουςδρόμους

Ανμαγαπούσεςλίγο....

Ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ

φτωχέμικροαστέ
πουσφίγγειςτοζωνάρι
δεσεφοβήθηκανποτέ
γιακοίτατονκαμάρι!
σκυφτότοσώμα.αδειανό
κοιτάςπάντααποκάτω
τουήλιουτοχρώμασκοτεινό
πώςνα΄ναιτοψωμίτάφράτο..
γελούνμεσετ'αφεντικά
βάσανοηδουλειάσου
πρέπεινατουςμιλάςγλυκά
μασφίγγειςτηγροθιάσου
οιμόνεςσουοιδιακοπές
κρατάνεμιαβδομάδα
καιοιαναμνήσειςοιμισές
μεσ'τομυαλόχλωμάδα
φτωχέμικροαστέ
πούβρήκεςτοπιστόλι?
φτωχέμικροαστέ,
πούπήγαντώραόλοι?
μιασκοτεινιάσετριγυρνά
σανμπαίνειςστογραφείο
τ'αφεντικόπεριγελά
τίόμορφοαστείο
...........................
...........................
..........................?

Ο ΕΠΑΙΤΗΣ (ΝΕΜΕΣΙΣ)

εσύπεραστικέ,
μηνκοιτάςμεοίκτο
τονεπαίτηπουσυναντάς
σκυψετοκεφάλι.
γιαπολλέςαπότιςπληγέςτου,
ευθύνεςέχειςεσύ..
οεπαίτηςπουσιχαίνεσαι,τοαπόρριματωνπράξεώνσουείναι..
εσύπεραστικέ,
μηνκοιτάςμεοίκτο
τονεπαίτηπουσυναντάς
μόνοτοβράδυ,σπίτισου
πρινπέσειςγιαύπνο,
βγάλεταμάτιασου
καικρύφτα.
βγάλετ'αυτιάσουεπίσης,
δενθεςναδεις,
δενθεςν'ακούσεις
αυτάπουθα'ρθουνσταόνειράσου.
κλείδωσετηνπόρτασουκαλά
γιατίοεπαίτηςθαέρθει.
..κάνετηνζωήσουμ'ελαφράκαρδία,
μαναξέρεις,
πάνταθαπαραμονεύειγιασένα,
έναςεπαίτης.

ΑΝΟΙΞΗ !

ΕΠΑΙΤΗΣ-ΑΓΓΕΛΟΣ